اشترودل رضوی

اشتباه نکنید! نمی‌خواهم محصولات آستان قدس را تبلیغ کنم!

گذرنامۀ دوست آمریکایی پاکستانی‌تبارم گم شد تا عوض یک هفته، سه ماه مهمان امام‌رضا علیه‌السلام شود. در این سه ماه، سیدمنصور رضوی گاهی مهمان خانه‌مان بود و گاهی همدم من در پست‌های سه‌ساعته؛ آن‌هم در شب‌های سرد زمستان. شبی از شب‌های بارانی، دیر به حرم رسیدم؛ آن‌قدر دیر که ته‌دیگ غذای حضرت هم نصیبم نشد. منصور در باغ رضوان پیدایم کرد و آمد تا با صحبت‌هایش خستگی را از تن من و همکارم به‌در کند. از لابه‌لای حرف‌ها متوجه شد که شام نخورده‌ام. حدود یک ساعت بعد، دوباره با مشمایی در دست، زیر باران پیدایش شد:

ـ این اشترودل‌ها را از فروشگاه نان رضوی خریده‌ام. ببخشید. مجبور شدم یکی‌شان را جلوی چشم مأموران بازرسی بخورم تا مطمئن شوند و اجازه دهند آن‌ها را با خودم داخل حرم بیاورم!

توی آسایشگاه، اشترودل را که می‌خوردم، با خودم گفتم:

ـ این دیگر واقعاً اشترودل رضوی است؛ چون سیدمنصور رضوی برایم آورده!

● کبوتر حرم