جا زدن

روز شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، خدمت‌گاهم باب‌الهادی(ع) بود. باید توزیع شلۀ نذری صبحانه و ساندویچ نذری ناهار را سامان می‌دادیم. در میان زائرانی که برای گرفتن نذری از صحن غدیر وارد می‌شدند و از باب‌الهادی(ع) بیرون می‌رفتند، چهره‌های تکراری هم می‌دیدم!

یکی‌شان نوجوانی مشهدی بود که گویی با نوچه‌هاش طواف غذا می‌کرد. یک بار که به‌م رسید، با شرمی نمکین گفت: «حاج‌آقا، ما رِ دعا کنِن. جا زِده‌م!»

او شرمندۀ همین خطایش بود و من دلیر بر گناهان بسیارم.😔

۶ دی ۱۴۰۱

* جا زدن: بی‌نوبتی کردن، توی صف زدن