مه‌آگین

صبح که زدم بیرون تا به خدمت هشتگیِ حرم امام‌رضا علیه‌السلام برسم، مه غلیظی بر شهر سایه انداخته بود. از خیابان شیرازی وارد بست شیخ طوسی شدم و همان اول بست، دو هم‌کشیکم را دیدم. لابه‌لای سلام‌وعلیک صبحگاهی، به‌شان گفتم: «صبح مه‌آلودتان به‌خیر!»

دوسه قدم ازشان دور شده بودم که ناگهان یادم آمد «حتی واژه‌ها باید مراقب خودشان باشند که درشتی نکنند در این درگاه». برگشتم و گفتم: «مه‌آلود مناسب این حرم نیست. اینجا آلودگی راه ندارد. مه‌آگین بهتر است. صبح مه‌آگینتان به‌خیر!»