بهترین در بهترین
سپتامبر 20, 2008 در 18:52 توسط احمد عبدالهزاده مهنه
دیشب توفیقی اجباری دست داد تا شب سنگین نوزدهم ماه رمضون، ضربتخوردن امیرالمؤمنین علی علیهالسلام، توی حرم پسرش علیبنموسیالرضا(ع) باشم. از عصر به بعد، پیامکبارون شده بودم که التماس دعا. کشیک ما بعد از نماز مغرب و عشا شروع میشد. نماز صحن آزادی که تموم شد، با خودم فکر میکردم که خدا توفیق داده در بهترین زمان ممکن، تو بهترین مکان روی زمین باشم و برای بهترین بندۀ خدا گریه کنم. این فکر، اشک شوق و شزمساریمو جاری کرد. تو لحظاتی که میشد سیمم وصل بشه، چون در سایر لحظات باید اوضاعو کنترل میکردیم، از خدا برای همۀ ملتمسین دعا، بهترینها رو خواستم؛ بهخصوص وقت گفتن «بعلی بن موسیٰ» که همه به احترام امامرضا(ع) بلند میشن و رو به ضریحش میایستن.
شما هم منو تو این شبای باقیمونده فراموش نکنید.