آقای بی‌واسطه

دیشب، شب تولد امام‌رضا علیه‌السلام، با سید موسوی قرار داشتم تا در حرم، پیشش درددل کنم و ازش چاره بخواهم. یک ساعت دیر رسیدم. با خودم گفتم: «حالا که دیر شده. عشا را هم بخوانم تا شب میلاد، نمازم ضایع نشود.» سر نماز، شُل شدم. گویی دیگر شوقی نداشتم برای دیدن سید. به ذهنم آمد که به‌ش بگویم: «با چند واسطه می‌رسی به حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع)؟» مثلاً خواهد گفت: «سی‌وپنج واسطه.» بعد، با افتخار بهش خواهم گفت: «این آقا بی‌واسطه فرزند موسی‌بن‌جعفر(ع) است. علی‌بن‌موساست. تازه، خودش هم امام است. زشت نیست در حضورش با تو درددل کنم؟»

رفتم سر قرار و سید را ندیدم. ساعتی بعد، خودش آمد و پیدایم کرد. باهم حرف زدیم. صحبت از گیر و گرفتاری‌ها هم شد؛ ولی آقای بی‌واسطه اجازه نداد حرف‌هایم رنگ درددل و عرض حاجت بگیرد.