غبار

گوشه‌ای از باغ رضوان، سر صحبتم با یکی از دوستان خدمات باز شده بود که لابه‌لای حرف‌هایش شنیدم: «باید غبارها را جمع کنیم.»

در فرهنگ خدمت در حرم امام‌رضا علیه‌السلام، به زباله می‌گویند «غبار».

با خودم فکر کردم که حتی واژه‌ها باید مراقب خودشان باشند که درشتی نکنند در این درگاه. در دلم به امام‌رضا(ع) گفتم: «وقتی در حَرمت، زباله می‌شود غبار، لابد در پیشگاه حضرت حق، اسمی از «گناه» ما نمی‌بری. لابد می‌گویی: بچگی کرد. نفهمید. جوانی کرد. از دستش دررفت. حواسش نبود. نادانی کرد.»

ممنونتم خدا که به حرمت امام‌رضا(ع)، دلمان را از زباله‌های غفلت پاک می‌کنی: «وَ لِتَطهیرِ قَلبی مِن اَوساخِ الْغَفلَهِ عَنکَ.»