هدیۀ «معنوی»

مثل طلبۀ تازه‌وارد فیلم زیر نور ماه، هر شب می‌آمد درِ اتاق ما در خوابگاه و تسبیح می‌خواست. قائمی‌نیا، دانشجوی محجوب دانشکدۀ تفسیر قم، اهل زابل بود و مسئول هیئت دانشجویی کهف‌الحصین. آن شب خواستم حالی اساسی به‌ش بدهم:

ـ بفرما. این تسبیح تربت مال شما.

ـ نه، ممنون. راستش، من هر شب نماز شب می‌خوانم و تسبیح صددانه‌ای می‌خواهم!

*****

هم‌کشیکمان، آقای معنوی، از کربلا تسبیح سوغات آورده بود. فوری یاد قائمی‌نیا افتادم:

ـ اگر هست، من دو تا می‌خواهم.

ـ بفرمایید. اصلاً بیشتر بردارید.

ـ نه، فقط دو تا. داستان دارد!

قم که رفتم، یکی از تسبیح‌ها را به قائمی‌نیا دادم:

ـ این واقعاً هدیۀ معنوی است: هم از کربلا آمده، هم خادم امام‌رضا(ع) آن را سوغات آورده و هم اسم آن خادم، آقای معنوی است!

● کبوتر حرم