احمد عبداله‌زاده مهنه 
اشکیات 
۲۴ دی, ۱۳۹۶
ساعت چهار عصر که برگشتم آسایشگاه، خبرِ شبکۀ خبر داشت شعله می‌کشید: روح دریانوردان سانچی در ستونی از دود، از آبیِ دریا به آبی آسمان پر کشید. خبر، آرامش حرمی‌ام را طوفانی کرد. ثواب خدمت ناچیز آن روزم را در حرم……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۱۹ شهریور, ۱۳۹۵
روز شهادت امام باقر علیه‌السلام، بست شیخ طبرسی خدمت‌سرایم شده بود تا پس از نماز مغرب و عشا، روبه‌روی دری که از آن فقط طلای صحن انقلاب پیدا بود، زائران عزادار را با حرکت چوب‌پر به مسیر خروجی راهنمایی کنم:……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۱۲ شهریور, ۱۳۹۵
صحن انقلاب بود و پایان کشیک و آخرین درددل‌های نوکر با اربابش. نوای حدیث کساء هفتگی حرم بود و قصۀ خانه‌ای که اهلش را به‌جفا کشتند. عبارتی که ذکر حسین(ع) می‌گرفت و ذهنی که روضه‌خوان می‌شد: ـ فَدَنَی الْحُسَینُ نَحوَ……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات / همه‌چیات ۱۴ اردیبهشت, ۱۳۹۵
طوطی مهماندوست: این نه عنوان حکایتی است از مثنوی مثل «طوطی و بازرگان»، نه تخلص شاعری، نه اسم مستعار نویسندۀ معروفی. اسم پیرزنی است، کنده بر قبری در بهشت‌نبی(ص) تربت‌جام. همان که ما به‌ش می‌گفتیم «بی‌بی‌رحمتی». از همان پیرزن‌ها که……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۲۴ فروردین, ۱۳۹۵
عصر شهادت امام‌هادی(ع) و ابتدای بست شیخ طبرسی، ناخواسته با کسی روبه‌رو شدم که ناخواسته من را یاد خراب‌کاری‌های اخیرم انداخت. خراب‌کاری‌هایی که به حساب معمول باید رسوایی بزرگی به‌بار می‌آورد؛ ولی نیاورد، به برکت اهل‌بیت علیهم‌السلام. یاد زیارت جامعۀ……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات / نوروزیات ۴ فروردین, ۱۳۹۴
دخترکوچولو با آن چادر سفید گل‌دارش آن‌قدر ناز شده بود که نتوانستم در اولین کشیک موظفی سال ۱۳۹۴، شکلاتی مهمانش نکنم. ورودیِ رواق امام‌خمینی(ره) به خدمت زائرانی ایستاده بودم که در شب شهادت مادر ارباب، حضرت فاطمۀ زهرا سلام‌الله‌علیها، خود……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات / نوروزیات ۴ فروردین, ۱۳۹۴
آخرین زیارت جامعۀ سال ۱۳۹۳ را هم‌کشیکم پیشنهاد کرد، حدود دو ساعت پیش از تحویل سال نو. جامعۀ کبیره‌ای که پس از خواندن زیارت عاشورا، روضۀ جامعۀ کبیره شده بود: «وَ ذَلَّ کُلُّ شَیءٍ لَکُم.» همه چیز ذلیل شماست. همه……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات / نوروزیات ۴ فروردین, ۱۳۹۴
آخرین امین‌الله سال ۱۳۹۳، در آسایشگاه و ایام فاطمیه روزی‌ام شد و باز هم عبارات امین‌الله برایم روضۀ فاطمه سلام‌الله‌علیها خواند: «وَ اَصواتَ الدّاعینَ اِلَیکَ صاعِدَهٌ، وَ اَبوابَ الاِجابَهِ لَهُم مُفَتَّحَهٌ.» خدایا! صدای دعاگویان به درگاهت در فراز است، و……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۱۵ بهمن, ۱۳۹۳
برای زیارت مجالی نمانده بود، جز همان چند دقیقۀ بعد از نماز مغرب و عشا که در آسایشگاه، رو به امام‌رضا علیه‌السلام بایستم و «امین‌الله»ی بخوانم. باید زود از کنار عبارات می‌گذشتم؛ اما «صابِرَهً عَلی نزولِ بَلائِک» بغضم را ترکاند…….
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۲۹ اسفند, ۱۳۹۲
دیوار رواق دارالولایه، روبه‌روی پنجره‌ای که به ضریح چشم باز می‌کند و در دو طرف پیشانی‌اش نوشته «فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی / که جز ولای توام نیست هیچ دستاویز»، تکیه‌گاهم شده بود برای آخرین زیارت‌نامۀ خادمانه‌ای که……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات / همه‌چیات ۷ مرداد, ۱۳۹۲
از سر کوچه تا ایستگاه اتوبوس واحد را پیاده می‌رفتم تا به کشیک فوق‌العادۀ شب نوزدهم ماه رمضان برسم. چند جوان موتورسوار، لابد با دیدن لباس خدمت، حسرت افطاری‌خوردن در حرم امام‌رضا علیه‌السلام را از دلشان بیرون ریختند: «افطاری حرم……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۲۲ مرداد, ۱۳۹۱
دیشب آمده بودم در حرمت گریه کنم تا دلت به حالم بسوزد و دعایم کنی؛ دلم به حال خودت سوخت. به حال تو یا علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع)، به حال امیرالمؤمنین(ع) و به حال امام‌زمان(عج) که دیشب شبش بود. دلم سوخت که حُرمت……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۴ اردیبهشت, ۱۳۹۱
پشت به دیوار باران‌خوردۀ صحن انقلاب، روبه‌روی پنجره‌فولاد و گنبد طلا، نگران چشمۀ چشم‌هایم ایستاده بودم که در پایان خدمت هفتگی، آن‌هم در ایام فاطمیه، خشکیده بود. زیارت امین‌الله منتخب ادعیه و زیارات به ابتدای صفحۀ سومش رسیده بود و……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۱۷ فروردین, ۱۳۹۱
یا امام‌رضا(ع)! امروز بار دیگر بر آستان حرمت اذن دخول با روضۀ مادرت عجین شد عرض تسلیت: آجرک الله فی مصیبه امّک الصدیقه الشهیده! • کبوتر حرم
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۲۸ بهمن, ۱۳۸۸
روز شهادت و شب شام غریبان آقا امام‌رضا علیه‌السلام توفیق نوکری داشتم. توی لحظات زیبای خادمی و در حال گریه بر شهادت آقام، با خودم تصور کردم که این روز و شبها چقدر به اون خادم تنها، خادم مخصوص آقا……