احمد عبداله‌زاده مهنه 
همه‌چیات 
۲۶ مهر, ۱۴۰۰
کشیک فوق‌العادۀ اول ربیع به پایان رسید. داشتم می‌رفتم سمت مهمان‌سرا که دیدم جایی در بست پایین ازدحام شده. جلو رفتم تا ببینم چه خبر است و اگر لازم شد، به همکاران دست یاری برسانم. فکر می‌کنید با چه صحنه‌ای……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۲۶ مهر, ۱۴۰۰
داشتم با هم‌کشیک سابقم که حالا دربان شده، حال‌واحوال می‌کردم. مادری سال‌دار و شکسته‌حال ازم تبرکی خواست. شکلاتی تقدیمش کردم. تشکر کرد و زارید: «دعا کنید جهیزیۀ دخترم جور شود.» دعاش کردیم و به‌ش امید دادیم. دربان عزیز از چندوچون……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۲ مهر, ۱۴۰۰
چند هفته بود که در لحظه‌های خدمت و زیارت، یک قطره اشک هم بر گونه‌ام نازل نمی‌شد. خشک‌سالیِ چشم لابد از خشک‌حالی دل آب می‌خورد. جلوی دفتر نعیم رضوان به خدمت ایستاده بودم و دل‌شورۀ همین قحطیِ اشک را داشتم…….
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۱۷ شهریور, ۱۴۰۰
در آخرین کشیک ماه محرّم، کرونا پاس‌هایمان را یک بار دیگر سه‌ساعته کرده بود: به‌جای دوازده ساعت، فقط سه ساعت به خدمت بایستیم و از همان‌جا برگردیم خانه، بی‌ناهار. البته من جزو گروهی بودم که همچنان دوازده‌ساعته کشیک می‌آمدند. پاس……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۱۱ مرداد, ۱۴۰۰
دیدار خودت که هیچ، دیدار گدای تو هم عالمی دارد. ***** بالاسر پله‌برقیِ پارکینگ یک به خدمت ایستاده بودم؛ همان‌جا که نیم‌نمایی از گنبد در انتهای بست شیخ بهایی پیداست و دلبری می‌کند. زائری سراغم آمد و گرم صحبت شدیم…….
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۳۱ تیر, ۱۴۰۰
ظهر عرفه، پیش از روانه‌شدن به کشیک فوق‌العاده، رفتم سر یخچال تا خوردنی‌ای گیر بیاورم و ته‌بندی کنم. ظرف گوجه و خیارشور از آن گوشه به‌م چشمک زد. آه از نهاد برآوردم و گفتم: «فقط جای کالباسش خالی است!» بعد……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۳۱ تیر, ۱۴۰۰
نماز جماعت دارالمرحمه تمام شده بود. پای پله‌برقی ایستاده بودم تا خروج خواهران زائر را سامان دهم. خانم زائری وسط پله‌برقی رو به من کرد و گفت: – مسئول این قسمت شمایید؟ – بله، تا حدودی. – خب در حریم……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۳۰ تیر, ۱۴۰۰
نماز جماعت دارالمرحمه تمام شده بود. پای پله‌برقی ایستاده بودم تا خروج خواهران زائر را سامان دهم. خانمی عراقی سراغم آمد، با یکی از مُهرهای سنگی دوران پساکرونا در دست. ازم پرسید اجازه دارد برای تبرک ببردش. گفتم این‌ها وقف……
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات ۱۳ تیر, ۱۴۰۰
دخترک چهارپنج‌ساله داشت دست در دست پدر، از باب‌الکاظم(ع) وارد حرم می‌شد. شکلاتی پیشکشش کردم. دستش را از دست پدر کشید و شکلات را گرفت. نگاهم بی‌هوا افتاد به دست دیگرش که فقط تا مچ قد کشیده بود!ا امام‌رضاجان! شما……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات ۱ تیر, ۱۴۰۰
بعد از پاس، با هم‌کشیکم رفتیم بازار تا برای پاس بعد، شکلات جیب‌هایم را شارژ کنم. مشکل‌پسندانه از یک مغازه بیرون آمدم و شروع کردم به وررفتن با شکلات‌های مغازۀ بعدی. دوستم پرسید: «چه‌جور شکلاتی می‌خواهی؟» گفتم: «برند خاصی مدنظرم……
