شکلات‌نوشی

در گرمای ظهر تابستان، پای ایوان نقاره‌خانه به خدمت ایستاده بودم. خانمی از اهالی استهبان فارس سراغم آمد و با اصرار، تقاضای غذای حضرت کرد. به‌ش قول دادم که غذای آن روزم را تقدیمش کنم. دو ساعت بعد، دوباره به خدمت‌گاهم آمد و غذا را تحویل گرفت.

ناگهان دیدم روی دستم لکه‌های قهوه‌ای پیدا شده! ماجرا از جیب‌های کتم آب می‌خورد: شکلات‌های کاکائویی که برای پذیرایی از زائران خریده بودم، آب شده و دستم را کاکائویی کرده بودند! خوردن و آشامیدن در حال پاس ممنوع است؛ ولی برای پیشگیری از عمیق‌تر شدن فاجعه ناچار بودم شکلات‌های آب‌شده را یکی‌یکی در دهان بگذارم و بنوشم!

حس کردم امام رضا علیه‌السلام توفیق اجباریِ شکلات‌نوشی را به‌م پاداش داده تا از غذابخشی‌ام به آن خانم تشکر کرده باشد!