عدل!

خدایا! با ما بر اساس فضل سهل‌گیرت رفتار کن، نه عدل سخت‌گیرت!

********

روبه‌روی ورودیِ صحن کوثر داشتم شکلات‌ها را در جیبم جاسازی می‌کردم. فروشندۀ دکۀ نان‌رضوی چند شکلات دیگر هم به دستم داد: «بفرمایید. این هم برای تخفیفش.»

کلی ذوق کردم که آستان‌قدس در دهۀ کرامت برای محصولات نان‌رضوی، ده درصد تخفیف کرامت کرده. این تخفیف وقتی شیرین‌تر شد که به‌دلیل افزایش تقاضا در ایام عید، دو بار دیگر هم به همان دکه رفتم تا جیب‌هایم را شارژ کنم.

شب و روز میلاد امام‌رضا علیه‌السلام کشیک نداشتم. شام میلاد، خودم را رساندم به حرم تا در ضیافت چراغک‌های رنگی، به زائران شکلات بدهم و از آقا شکلات بگیرم. شکلات‌ها را از دکه گرفتم و دیدم از سرریز خبری نیست. پرسیدم:

ـ تخفیف ندارد؟!

ـ تخفیف تمام شد!

ـ آهان! ساعت از دوازده گذشته! دهۀ کرامت تمام شد دیگر!

آستان‌قدس جان! بگذار امام‌رضا(ع) یک‌روزه بشود لااقل! بگذار شام ولادت به صبح برسد، بعد تخفیفت را قطع کن! ما که هیچ، با این زائران نازنین از درِ فضلت رفتار کن، نه عدلت!