آرامشگاه

اینجا حرم امام‌رضاست: آرامشگاه.

امروز، بااینکه دوشنبه‏ بود و روز پرزدن من تو حرم آقا، روز تلخی بود؛ چون به‌خاطر عمل جراحی که داشتم، نه خودم تونستم خدمت امام‌رضا علیه‌السلام باشم و نه خانومم، که این چند روز باید مثل یه بچه تر و خشکم کنه.

اما از دیروز بگم که قبل از رفتن به بیمارستان، صبح زود با هم رفتیم حرم. رفتم طرف ضریح و چون فرصت نبود، شروع کردم به خوندن امین‌الله. این بار، حمال حاجات دیگران نبودم و پروندۀ خودمو برده بودم خدمت آقا که نظر لطفی بکنه. از فرازهای اول این زیارت زیبا گذشتم تا رسیدم به قسمتی که امام‌سجاد(ع)، معلم امین‌الله به ما شیعه‌ها، از خدا حاجت می‌خواد: «اللهم فاجعل نفسی مطمئنّه بقدرک، راضیه بقضائک … .»

در اوج گریه و توسل، این دو تا جمله عجیب آرومم کرد. حاجتمو با الحاح می‌خواستم؛ اما می‌گفتم: «خدایا، منو به قضاوقدر خودت راضی و آروم کن. هرچی شد، شد.»

بیخود نیست وقتی از حرم بیرون می‌آی، احساس آرامش و سبکی و راحتی می‌کنی. اینجا حرم امام‌رضاست: آرامشگاه.