بیلچه

در بست شیخ بهایی، کفشداری ۱۳، به خدمت ایستاده بودم. پیرمردی مشهدی از زیارت فارغ شده بود و می‌خواست به خانه برود. چند کلمه‌ای هم‌کلام شدیم که تا رسیدن صندلی چرخدار، حوصله‌اش سر نرود.

چند دقیقه‌ای گذشت و از ویلچر خبری نشد. پیرمرد غر زد: «بِرِ چی بیلچه نِمِذِرَن اینجه؟»