احمد عبداله‌زاده مهنه 
اشکیات 
24 سپتامبر, 2021
چند هفته بود که در لحظه‌های خدمت و زیارت، یک قطره اشک هم بر گونه‌ام نازل نمی‌شد. خشک‌سالیِ چشم لابد از خشک‌حالی دل آب می‌خورد. جلوی دفتر نعیم رضوان به خدمت ایستاده بودم و دل‌شورۀ همین قحطیِ اشک را داشتم…….
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات 25 اکتبر, 2019
آسایشگاه، کشیک بعد از اربعین و تذکر آیین‌نامه‌ایِ یکی از مسئولان بخش به من: ـ ماسک چرا زده‌ای؟ ـ سرما خورده‌ام. کربلا بودم. ـ نکند صدق محاسن نداری!
احمد عبداله‌زاده مهنه اشکیات 8 سپتامبر, 2019
باغ رضوان در عصر نوزدهم ماه رمضان، همچنان پروانه‌باران بود. در آن ساعت‌های پایانی کشیک، اثر پروانه‌ای هنوز باقی بود و با دلم بازی می‌کرد. دمی نشستم تا نفسی بگیرم. پروانه‌ها بازهم قاب چشمم را پر کردند. چند قدم آن‌سوتر،……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات 26 نوامبر, 2018
سرکۀ سفید خواص بسیاری دارد. ازجمله خاصیت‌هایش این است که می‌شود با آن خلایق را سر کار بگذاری و به‌شان بخندی؛ هرچند، مسخره‌گر سخت کیفر می‌شود! ******** کشیک شب عید میلاد به آخر رسیده بود. آمدم آسایشگاه تا چایی بخورم……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات 8 نوامبر, 2018
دل‌تنگ از پایان خدمتی دل‌چسب در موکب «حسین، عشق بین‌المللی» در بین‌الحرمین نجف و کربلا، دل‌خوش بودم به خدمت دوباره در بارگاه ارباب مهربانم امام‌رضا علیه‌السلام؛ آن‌هم شب چهل‌وهشتم، شهادت رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و امام‌حسن مجتبی علیه‌السلام. اما گرفتاری و کم‌توفیقی،……
احمد عبداله‌زاده مهنه همه‌چیات 2 نوامبر, 2018
سال ۱۳۶۲، مامان دست احمدکوچولوی شش‌ساله را گرفت و برد برای ثبت‌نام در کلاس آمادگی: تربت‌جام، خیابان المهدی. گفتند: «جا نداریم.» مامان اصرار کرد: «شما را به‌خدا! حتی حاضر است روی طاقچه بنشیند. خیلی دوست دارد بیاید کلاس.» نشد که……