گنجشک‌روزی

مادرم گاهی به‌م می‌گوید: «تو گنجشک‌روزی هستی مادرجان! با این‌همه این‌در و آن‌در زدن، چیزی گیرت نمی‌آید!»
********
عصر هفدهم ماه رمضانی که کرونا علاوه بر دهان، دست و پای مردم را هم بسته بود، داشتم در بستِ به‌ظاهر بی‌زائرِ شیخ حر عاملی پاس می‌دادم. چشمم به درِ بستۀ صحن آزادی می‌افتاد که رویش نقش شده: «رشک ابواب جنان بنگر این مینا در». آزادی آن‌سوی در بود و من پای‌بست بست پایین.

چند گنجشک داشتند بالا و پایین می‌پریدند و آزادی‌شان را به رخم می‌کشیدند. فجازی‌بازی‌ام گل کرد که ازشان عکس بگیرم و در فضای مجازی منتشر کنم و زیرش بنویسم:

حرم «گنجشککان در جیک‌جیک‌اند»
«به تسبیح خدای لاشریک‌اند»

بالاخره چند تایشان پای درِ صحن آزادی فرود آمدند. دوربین گوشی را آمادۀ شکار کردم که ناگهان همه‌شان به‌جز یکی، خودشان را از شکاف زیر در به صحن آزادی رساندند.

با خودم گفتم: «گنجشک‌ها کوچک‌اند و می‌توانند از درِ بسته هم بگذرند. من هم اگر مثل گنجشک‌ها کوچک و فشرده شوم، می‌توانم از شکاف زیر در، خودم را به آزادی برسانم. اگر دردها و رنج‌ها فشرده‌ام می‌کنند و برات آزادی به‌م می‌دهند، پس ای دردها، مرا دریابید.»
********
گنجشک‌ها روزی‌شان آزادی بود. دوست دارم گنجشک‌روزی باشم.

۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹